Σάββατο 30 Μαΐου 2009
What'S uP?
WHAT STREET PARTY!?! - ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΜΑΪΟΥ
- καλούμε κόσμο, invite, share, status updates, myspace, twitter, κινητό, σταθερό, μπιλιετάκι, προσωπική επαφή
- φέρνουμε νερό, φαί, ποτό, φακό
- μαζεύουμε τα σκουπίδια μας
- προσέχουμε πολύ με τα τσιγάρα μας, ιδίως στο Λυκαβηττό
- ενημερωνόμαστε κι ενημερώνουμε μέχρι τελευταία στιγμή
Σήμερα Σάββατο: Platform festival
Συνεχίζονται: Jazz festival, B-fest, Αναιρέσεις, και ο χορός στην Κύθνο
- καλούμε κόσμο, invite, share, status updates, myspace, twitter, κινητό, σταθερό, μπιλιετάκι, προσωπική επαφή
- φέρνουμε νερό, φαί, ποτό, φακό
- μαζεύουμε τα σκουπίδια μας
- προσέχουμε πολύ με τα τσιγάρα μας, ιδίως στο Λυκαβηττό
- ενημερωνόμαστε κι ενημερώνουμε μέχρι τελευταία στιγμή
Σήμερα Σάββατο: Platform festival
Συνεχίζονται: Jazz festival, B-fest, Αναιρέσεις, και ο χορός στην Κύθνο
Παρασκευή 29 Μαΐου 2009
PRIMAVERA SOUND DAY 1
Είδαμε Magic Markers, Spectrum, Yo La Tengo, Lightning Bolt, Jesus Lizard Andrew Bird, My Bloody Valentine, The Bug, Aphex Twin, Wooden Shjips.
Οι Lightning Bolt σπάνε μπαγκέτες, από κάτω πέφτει αδερφωμένο ξύλο, και αγέρωχες κοπελίτσες λικνίζονται χαλαρά.
Οι Spectrum, δηλαδή ο Sonic Boom και οι αδερφοί αυτού παίζουν ένα ψυχεδελικό γκαράζ στυλάτο, με αιχμή του δόρατος το Revolution, σε εκτέλεση κατώτερη των Last Drive. Στο πλάι της σκηνής και ο Jason Pierce, έτοιμος για τη σημερινή του εμφάνιση.
Οι Jesus Lizard απέδειξαν τι εστί διασταύρωση punk και Chicago noise, με stage diving που δεν αποτολμά ούτε ο Ίγκι (άλμα τουλάχιστον 2 μέτρων με ενσύρματο μικρόφωνο έτοιμο να σε στραγκαλίσει)
Οι MBV έχουν δουλέψει τον ήχο τους στην εντέλεια. Διαστρωματώσεις θορύβου και σκοτάδι, μια οριακή εμφάνιση όπου το καινοτόμο συνυπάρχει με το δυσάρεστο, και όπου οι γύρω μου χορεύουν με το λευκό θόρυβο, φορώντας τις ωτοασπίδες που μάς μοίρασαν. Ίσως ό,τι σημαντικότερο έχω παρακολουθήσει σε συναυλιακό επίπεδο μετά τον Solomon Burke και τους Stooges.
Το σετ του Aphex Twin ήταν το τελευταίο που είδαμε. Με τούς MBV να αρνούνται να τελειώσουν, ο ήχος του αρχικά επισκιάστηκε απο τον δικό τους, καθώς έπαιζαν σε κοντινές σκηνές. Δεν είχε νόημα να τον παρακολουθήσω πάνω απο 10 λεπτά. Η βραδιά είχε αναγκαστικά λήξει.
Τρίτη 26 Μαΐου 2009
Δευτέρα 25 Μαΐου 2009
spectrum
Πόσο μα πόσο γαμημένα τεράστια μπάντα ήταν και είναι oi red krayola, μου υπενθύμισε το καινούριο ep του spectrum με τίτλο war sucks...
Περιλαμβάνει την διασκευή στο ομώνυμο άσμα του Mayo Thompson επί εποχής THE RED CRAYOLA (με σί) [the parable of arable land-1967], μία αλλη διασκευούλα σε κομματάκι της συζύγου του Λου Ρηντ (walking and falling) και δύο καινούρια feedbacks του sonik boom και της παρέας του. Πάντα είχε αδυναμία στο Mayo o σόνικ. Από τα χρόνια της αθωότητας του the perfect prescription και την φοβερή εκδοχή τους στο καταπληκτικό transparent radiation...
Όσοι τιμήσετε και φέτος το πριμαβέρα σάουντ μην ξεχάσετε να περάσετε από το πάλκο που θα παίζουν οι spectrum. Θα μείνετε σίγουρα με το στόμα ανοικτό. μαστ που λένε...
υ.γ.: παίζουν και το revolution...
Σάββατο 23 Μαΐου 2009
Τρίτη 19 Μαΐου 2009
Getting synch-ronized!
Στη ερώτηση "Ποιό είναι το καλύτερο ελληνικό μουσικό φεστιβάλ" η απάντηση είναι απλή, μιας και ο ένας και μοναδικός υποψήφιος παίρνει άνετα την πρωτιά. Γιατί σε μια χώρα που η ονομασία φεστιβάλ μπορεί να αναφέρεται από γιορτές κρασιού με παιδικές χορωδίες μέχρι σε φαινόμενα ζήσε το μύθο σου, μόνο το synch μπορεί να οικειοποιείται αυτόν τον χαρακτηρισμό, σύμφωνα πάντα με τα σύγχρονα δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα. Ένα φεστιβάλ με βασικούς άξονες, όπως αναφέρει, την πρωτοποριακή μουσική, την κινούμενη εικόνα και τα νέα μέσα. Διανύοντας την έκτη του χρονιά φέτος, και τρίτη στην Τεχνόπολη, σε αντίθεση ίσως με το υπόλοιπο φεστιβάλ Αθηνών, περνάει μια πολύ καλή χρονιά.
Τι θα δούμε φέτος: Tortoise και Squarepusher οι headliners, τηρουμένων των αναλογιών. Επίσης Jazzanova και Mulatu Astatke & the Heliocentrics στην πιο πολυαναμενόμενη εμφάνιση για πολλούς. Η Florence and the Machine συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε πέρυσι η Roisin Murphy, ενώ ο Matthew Herbert με την Big Band του ολοκληρώνει το line up της κεντρικής σκηνής. Από εκεί και πέρα θα περάσουν επίσης οι Fennesz, Fujiya & Miyagi, A Mountain of One, The Bug, Hudson Mohawke, το Detroit project των 3 chairs, θα ακούσουμε dj sets από τους Caribou, Mr. Oizo, Joe Goddard (Hot Chip) και αρκετά ακόμα ονόματα (το πλήρες πρόγραμμα εδώ). Την τρίτη μέρα, το ενδιαφέρον στρέφεται στο αίθριο του μουσείου Μπενάκη, έναν χώρο που πιστεύουμε θα έπρεπε να αξιοποιείται περισσότερο, με κεντρικό πόλο έλξης τον Ιάπωνα θορυβοποιό Merzbow.
Παράλληλα, θα παρουσιαστούν προβολές με το έργο των σημαντικότερων Ελλήνων video artists, θα προβάλλονται δίλεπτα βίντεο έργα, χωρίς ήχο σε υπαίθριες οθόνες καθ' όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ, ενώ υπάρχει ήδη μια προγραμματισμένη διάλεξη με τίτλο: "Διερευνώντας και διασχίζοντας τα όρια της «ηλεκτρονικής/ψηφιακής» μουσικής".
Synch festival. 12, 13, 14 Ιουνίου (Τεχνόπολις & Μουσείο Μπενάκη).
Όλες οι πληροφορίες εδώ: www.synch.gr
Τι θα δούμε φέτος: Tortoise και Squarepusher οι headliners, τηρουμένων των αναλογιών. Επίσης Jazzanova και Mulatu Astatke & the Heliocentrics στην πιο πολυαναμενόμενη εμφάνιση για πολλούς. Η Florence and the Machine συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε πέρυσι η Roisin Murphy, ενώ ο Matthew Herbert με την Big Band του ολοκληρώνει το line up της κεντρικής σκηνής. Από εκεί και πέρα θα περάσουν επίσης οι Fennesz, Fujiya & Miyagi, A Mountain of One, The Bug, Hudson Mohawke, το Detroit project των 3 chairs, θα ακούσουμε dj sets από τους Caribou, Mr. Oizo, Joe Goddard (Hot Chip) και αρκετά ακόμα ονόματα (το πλήρες πρόγραμμα εδώ). Την τρίτη μέρα, το ενδιαφέρον στρέφεται στο αίθριο του μουσείου Μπενάκη, έναν χώρο που πιστεύουμε θα έπρεπε να αξιοποιείται περισσότερο, με κεντρικό πόλο έλξης τον Ιάπωνα θορυβοποιό Merzbow.
Παράλληλα, θα παρουσιαστούν προβολές με το έργο των σημαντικότερων Ελλήνων video artists, θα προβάλλονται δίλεπτα βίντεο έργα, χωρίς ήχο σε υπαίθριες οθόνες καθ' όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ, ενώ υπάρχει ήδη μια προγραμματισμένη διάλεξη με τίτλο: "Διερευνώντας και διασχίζοντας τα όρια της «ηλεκτρονικής/ψηφιακής» μουσικής".
Synch festival. 12, 13, 14 Ιουνίου (Τεχνόπολις & Μουσείο Μπενάκη).
Όλες οι πληροφορίες εδώ: www.synch.gr
dabke 2020+treeg salaam
Sublime Frequencies is pleased to present the 2nd volume of Northeast Syrian Dabke music from legendary vocalist Omar Souleyman and his group. This CD was compiled by Mark Gergis to coincide with the Sublime Frequencies UK/European tour in May and June of 2009 featuring live performances by Omar Souleyman. Culled from dozens of cassettes recorded in Syria from 1999-2008, the music here is an extension of Omar’s “Highway to Hassake” release touching on some previously unheard angles. Their trademark serpentine synthesizers, electrified bouzok (traditional stringed instrument) and driving rhythms forge a severe form of “new wave dabke” with a live energy and integrity that captures the essence of the Syrian Northeast; one of a kind Syrian Dabke party tunes, regional Atabat-styled crooners, and unbelievable Iraqi party jams.
Group Doueh’s follow up to their now legendary debut LP is here. While most would think it damn near impossible to top the former release, in terms of sheer “shock and awe”, Treeg Salaam (Streets of Peace), blows hot and dusty from the infernal sand swept dunes of the Western Sahara. Compiled from Group Doueh’s personal archives, these five tracks (note sidelong piece on the flip), are as brain shifting in their ecstatic brilliance as any music ever heard. From the Wah-stroked lead off track to the blazing dexterity of Ragsa Jaguar, the whole of the first side is an entrance to the lip-puckering tea den of Saharan trance heaven. Salmou Baamar's (Doueh) guitar/tinidit runs explode in cosmic shrapnel, raining down on the temporal nodes of the listener’s brain. On side 2 we have a 20 minute, smoky, slow burning, psychedelic excursion into the great unknown. A meditation on the arid and inhospitable landscape that inspires this music and its people.
===============================
===============================
Δευτέρα 18 Μαΐου 2009
MBV
Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που τους είδα και ακόμα πιστεύω οτι όποιο live και να δώ στο μέλλον θα είναι βαρετό σε σχέση με αύτο που έζησα εκείνο το βράδυ στο Παρίσι. Μια συμβουλή λοιπόν πρός τις ορδές φεστιβαλόφιλων που θα εκδράμουν την επόμενη εβδομάδα στην Βαρκελώνη. Πάρτε μαζί σας και ένα ζευγάρι ωτοασπίδες, γιατί ο Kevin και η Bilinda δεν αστειεύονται...
Πέμπτη 14 Μαΐου 2009
THE HEAVY LIQUID SHOW
Με τα ιδανικότερα opening acts...
Αναλυτική παρουσίαση του άλμπουμ αύριο....
"I'll never go back to Alabama"
Dub Echoes
DRUMS
BASS
and
LOTS OF EFFECTS
αναμφίβολη η συνεισφορά του ντάμπ στο χιπ-χοπ και το τέκνο και και και...
το ντοκυμαντέρ dub echoes μιλάει για το φαινόμενο και τις ηχητικές διόδους που άνοιξαν ο βασιλιάς Tubby, ο Perry και άλλοι...
[τρανό παράδειγμα techno μέσα σε άλμπουμ dub το παρακάτω κομμάτι]
version 78 style
Δευτέρα 11 Μαΐου 2009
20000 Miles Ahead: A Last Drive Story - ΑΡΧΕΙΑΚΟ ΥΛΙΚΟ!
To 20000 Miles Ahead: A Last Drive Story είναι ένα ντοκυμανταίρ για τους Last Drive, το οποίο βρίσκεται στο στάδιο του μοντάζ.
Με αφορμή τις επερχόμενες συναυλίες στο Gagarin (Παρασκευή 15 & Σάββατο 16/5) οι δημιουργοί του ντοκυμανταίρ προσκαλούν τούς φίλους της μπάντας να φέρουν τυχόν αρχειακό υλικό που έχουν στην κατοχή τους στο Gagarin (πάγκος merchandise/Blind Bastard Records) ή να επικοινωνήσουν με το urbantropicalia@gmail.com. Αυτό μπορεί να είναι φωτογραφίες, βίντεο, ηχητικό υλικό ή και κάτι άλλο!
Η βοήθεια σας μας είναι πολύτιμη στο να αφηγηθούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ιστορία των Drive.
Σάς ευχαριστούμε εκ των προτέρων.
24 HOURS
Οι 24ωροι είναι μια μπάντα απο ενδιαφέροντες πιτσιρικάδες που μεγάλωσαν μέσα στο post-punk και το new wave. Μού είχε μιλήσει για αυτούς με ενθουσιασμό ο Κώστας απο τα Sweet Ohm Studios αλλά και σύσσωμοι οι Blind Bastard Records.
Ακούστε το cd-r που ηχογράφησαν και κυκλοφόρησαν απο χέρι σε χέρι.
Κυριακή 10 Μαΐου 2009
Σάββατο 9 Μαΐου 2009
gaslamp killer (motherfucking)
μου αρέσει ο γκάσλαμπ κίλλερ
μου αρέσει και πολύ...
κρίμα που δεν τον είδα εχθές στη ρώμη
Έφτασε στο Λ.Α. από το Σαν Ντιέγκο με μία μικρή στάση στο Σαν Φρανσίσκο, το οποίο δεν τον ικανοποίησε όσο περίμενε. Εγκατεστημένος στο στούντιό του στο ανατολικό Λ.Α., παίζει μουσική για τους φίλους του, για τους θαμώνες του θρυλικού hip hop κλαμπ Low End Theory, αλλά βασικά για τον εαυτό του. «Το πιο σημαντικό για μένα όταν παίζω είναι να μη χάνω τη στιγμή. Αυτό που έχει τελικά σημασία δεν είναι το πώς θα μιξάρω το ένα κομμάτι με το επόμενο, αλλά το πόσο με κάνει να αισθάνομαι ελεύθερος» λέει. Τα dreadlocks του (τα οποία είναι πλέον πιο κοντά) και ο τρόπος που τα χρησιμοποιεί για να τονίσει την παρουσία του στη σκηνή είναι το σήμα κατατεθέν του. Ο Gaslamp Killer κάνει κανονικό σόου με τους ψυχεδελικούς ήχους του, με τα τρελά χορευτικά του, έχει τον τρόπο να επιβάλλει τους δικούς του όρους. Αν δεν ήταν DJ λέει ότι θα ήταν σίγουρα ηθοποιός, γιατί του αρέσει... να παίζει. Η Έλενα Χαρμπίλα τον συνάντησε στο χώρο του και μεταδίδει.
Πότε άρχισε να σε ενδιαφέρει το scratch και το DJing;
Όταν ήμουν δεκατριών άρχισα να πηγαίνω σε rave πάρτι και με εντυπωσίασαν η ατμόσφαιρα και η ενέργεια. Σκέφτηκα ότι θέλω κι εγώ να έχω αυτήν τη δύναμη, να μπορώ να κάνω τον κόσμο να χορεύει και να διασκεδάζει. Πρόσεξα ότι οι έμπειροι DJ χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά βινύλιο και έτσι αγόρασα ένα πικάπ και τους πρώτους μου δίσκους. Τότε ήμουν πιο πολύ προσανατολισμένος στο drum'n'bass, στο ραπ και στην ψυχεδελική rock. Στα δεκαέξι μου θυμάμαι ότι κάθε μέρα μετά το σχολείο κλειδωνόμουν στο δωμάτιό μου και έπαιζα με τις ώρες! Άλλα παιδιά πήγαιναν σινεμά, άλλοι κάπνιζαν χόρτο, άλλοι έκαναν γκράφιτι, εγώ ήθελα τους δίσκους μου!
Έχεις πολλές επιρροές από την Ανατολή στις μουσικές σου επιλογές, από βαλκανικές μέχρι και ινδικές.
Λατρεύω τη μουσική των Βαλκανίων και μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου η γιαγιά μου έπαιζε τουμπερλέκι. Οι ρίζες μου είναι από την Τουρκία και το Λίβανο, αλλά η μουσική με την οποία μεγάλωσα είναι η hip hop. Έτσι, όταν μπορώ και συνδυάζω αυτά τα δύο, το αποτέλεσμα είναι κάτι το αποκλειστικά δικό μου, κάτι το προσωπικό. Το όνειρό μου είναι να μπορώ κάποια στιγμή να μείνω στο Ισραήλ ή στην Ευρώπη, αλλά, προς το παρόν, χαίρομαι που μου δίνεται η ευκαιρία να ταξιδεύω σε τόσες χώρες κάνοντας αυτό που μου αρέσει..
Πες μου μία βασική διαφορά ανάμεσα στον τρόπο ζωής στην Αμερική και στην Ευρώπη.
Τα γκέτο, ο ρατσισμός και οι διαφορές μεταξύ των οικονομικών τάξεων. Κυρίως στο Λ.Α. υπάρχει υπέρμετρος διαχωρισμός, ακόμα και τώρα, ανάμεσα στους Μεξικανούς, στους μαύρους, στους Κορεάτες κ.λπ. Η κάθε φυλή έχει το γκέτο της και τις συμμορίες της και κυνηγάει ο ένας τον άλλον. Επίσης, υπάρχει το Μπέβερλι Χιλς από τη μία πλευρά, και 10 τετράγωνα πιο νότια βγαίνεις στο χειρότερο μαύρο γκέτο του Λ.Α. Δεν έχω δει τέτοια πράγματα στην Ευρώπη. Στην Ευρώπη, αντί για πιστολίδια και συμμορίες, έχετε διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες. Άκουσα και για τα επεισόδια στην Ελλάδα το Δεκέμβριο και με παραξένεψε η διάρκειά τους και το πώς η αστυνομία φαινόταν σαν να μην μπορεί να τα σταματήσει! Απίστευτο! Ενώ μου άρεσε το γεγονός ότι υπήρχαν διαδηλώσεις, με «πάγωσε» λίγο το πόσο καταστροφικές κατέληξαν να είναι. Προσωπικά, δεν πιστεύω στις βίαιες διαδηλώσεις καθόλου, δεν το έχω στο DNA μου! Και δυσανασχετώ με την απολυτότητα και τον εξτρεμισμό.
Τι σε εμπνέει στο Λ.Α.;
Οι ενέργεια των ανθρώπων. Αισθάνομαι ότι είμαι κομμάτι αυτής της πόλης, ότι ταιριάζει απόλυτα στους ρυθμούς μου, στον τρόπο που σκέφτομαι, που ντύνομαι και διασκεδάζω. Υπάρχουν τρομερή μουσική ποικιλία και ελευθερία έκφρασης. Η νότια Καλιφόρνια συνδυάζει για μένα τον καιρό της Χαβάης με το μητροπολιτικό χαρακτήρα της Νέας Υόρκης. Υπάρχουν όμως μέρη του Λ.Α. που αποφεύγω, όπως το Χόλιγουντ, γιατί σιχαίνομαι τους «φουσκωτούς» πορτιέρηδες στα κλαμπ και την κίνηση.
Τι νομίζεις ότι σε διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους DJ;
Ο ήχος μου, καταρχάς. Θα τον χαρακτήριζα ψυχεδελικό, ρυθμικά «ωμό» και έντονα συναισθηματικό. Αισθάνομαι ότι το «πάντρεμα» διαφόρων στυλ που κάνω είναι η σφραγίδα μου. Τουλάχιστον στην Αμερική, σε όσα κλαμπ έχω πάει, δεν έχω ακούσει κάτι παρόμοιο. Νομίζω ότι ο τρόπος που παίζω live είναι διαφορετικός επίσης. Δεν μιξάρω ιδιαίτερα μεταξύ των κομματιών και μου αρέσει πολύ να χορεύω και να προκαλώ το κοινό. Βλέπω πολλούς DJ να συγκεντρώνονται, να προσπαθούν να μην τους ξεφύγει ο ρυθμός, αλλά έτσι χάνουν τη στιγμή. Εγώ θέλω πάνω από όλα να περνάω καλά όταν παίζω και να είμαι 100% μέσα στο κλίμα της διασκέδασης!
Πες μου για το περιβόητο βίντεο στο YouTube που σου ξυρίζουν το κεφάλι...
Ήταν πολύ σημαντική στιγμή για μένα όταν αποφάσισα να ξεφορτωθώ το βαρύ φορτίο των dreadlocks μου μετά από 7 χρόνια! Κανένας από τους φίλους μου δεν θυμόταν το πρόσωπό μου πλέον, γιατί, εκτός από τα ντρεντς, είχα και μούσια και έτσι αισθανόμουν συνεχώς σαν να κρύβομαι! Τα μαλλιά μου είναι τόσο ακατάστατα και σγουρά. Θα ήθελα να είχα μαύρα και ολόισια μαλλιά, σαν του Μπρους Λι!
[σήμερα το βράδυ στο bios με 5 ευρώ]
μου αρέσει και πολύ...
κρίμα που δεν τον είδα εχθές στη ρώμη
Έφτασε στο Λ.Α. από το Σαν Ντιέγκο με μία μικρή στάση στο Σαν Φρανσίσκο, το οποίο δεν τον ικανοποίησε όσο περίμενε. Εγκατεστημένος στο στούντιό του στο ανατολικό Λ.Α., παίζει μουσική για τους φίλους του, για τους θαμώνες του θρυλικού hip hop κλαμπ Low End Theory, αλλά βασικά για τον εαυτό του. «Το πιο σημαντικό για μένα όταν παίζω είναι να μη χάνω τη στιγμή. Αυτό που έχει τελικά σημασία δεν είναι το πώς θα μιξάρω το ένα κομμάτι με το επόμενο, αλλά το πόσο με κάνει να αισθάνομαι ελεύθερος» λέει. Τα dreadlocks του (τα οποία είναι πλέον πιο κοντά) και ο τρόπος που τα χρησιμοποιεί για να τονίσει την παρουσία του στη σκηνή είναι το σήμα κατατεθέν του. Ο Gaslamp Killer κάνει κανονικό σόου με τους ψυχεδελικούς ήχους του, με τα τρελά χορευτικά του, έχει τον τρόπο να επιβάλλει τους δικούς του όρους. Αν δεν ήταν DJ λέει ότι θα ήταν σίγουρα ηθοποιός, γιατί του αρέσει... να παίζει. Η Έλενα Χαρμπίλα τον συνάντησε στο χώρο του και μεταδίδει.
Πότε άρχισε να σε ενδιαφέρει το scratch και το DJing;
Όταν ήμουν δεκατριών άρχισα να πηγαίνω σε rave πάρτι και με εντυπωσίασαν η ατμόσφαιρα και η ενέργεια. Σκέφτηκα ότι θέλω κι εγώ να έχω αυτήν τη δύναμη, να μπορώ να κάνω τον κόσμο να χορεύει και να διασκεδάζει. Πρόσεξα ότι οι έμπειροι DJ χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά βινύλιο και έτσι αγόρασα ένα πικάπ και τους πρώτους μου δίσκους. Τότε ήμουν πιο πολύ προσανατολισμένος στο drum'n'bass, στο ραπ και στην ψυχεδελική rock. Στα δεκαέξι μου θυμάμαι ότι κάθε μέρα μετά το σχολείο κλειδωνόμουν στο δωμάτιό μου και έπαιζα με τις ώρες! Άλλα παιδιά πήγαιναν σινεμά, άλλοι κάπνιζαν χόρτο, άλλοι έκαναν γκράφιτι, εγώ ήθελα τους δίσκους μου!
Έχεις πολλές επιρροές από την Ανατολή στις μουσικές σου επιλογές, από βαλκανικές μέχρι και ινδικές.
Λατρεύω τη μουσική των Βαλκανίων και μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου η γιαγιά μου έπαιζε τουμπερλέκι. Οι ρίζες μου είναι από την Τουρκία και το Λίβανο, αλλά η μουσική με την οποία μεγάλωσα είναι η hip hop. Έτσι, όταν μπορώ και συνδυάζω αυτά τα δύο, το αποτέλεσμα είναι κάτι το αποκλειστικά δικό μου, κάτι το προσωπικό. Το όνειρό μου είναι να μπορώ κάποια στιγμή να μείνω στο Ισραήλ ή στην Ευρώπη, αλλά, προς το παρόν, χαίρομαι που μου δίνεται η ευκαιρία να ταξιδεύω σε τόσες χώρες κάνοντας αυτό που μου αρέσει..
Πες μου μία βασική διαφορά ανάμεσα στον τρόπο ζωής στην Αμερική και στην Ευρώπη.
Τα γκέτο, ο ρατσισμός και οι διαφορές μεταξύ των οικονομικών τάξεων. Κυρίως στο Λ.Α. υπάρχει υπέρμετρος διαχωρισμός, ακόμα και τώρα, ανάμεσα στους Μεξικανούς, στους μαύρους, στους Κορεάτες κ.λπ. Η κάθε φυλή έχει το γκέτο της και τις συμμορίες της και κυνηγάει ο ένας τον άλλον. Επίσης, υπάρχει το Μπέβερλι Χιλς από τη μία πλευρά, και 10 τετράγωνα πιο νότια βγαίνεις στο χειρότερο μαύρο γκέτο του Λ.Α. Δεν έχω δει τέτοια πράγματα στην Ευρώπη. Στην Ευρώπη, αντί για πιστολίδια και συμμορίες, έχετε διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες. Άκουσα και για τα επεισόδια στην Ελλάδα το Δεκέμβριο και με παραξένεψε η διάρκειά τους και το πώς η αστυνομία φαινόταν σαν να μην μπορεί να τα σταματήσει! Απίστευτο! Ενώ μου άρεσε το γεγονός ότι υπήρχαν διαδηλώσεις, με «πάγωσε» λίγο το πόσο καταστροφικές κατέληξαν να είναι. Προσωπικά, δεν πιστεύω στις βίαιες διαδηλώσεις καθόλου, δεν το έχω στο DNA μου! Και δυσανασχετώ με την απολυτότητα και τον εξτρεμισμό.
Τι σε εμπνέει στο Λ.Α.;
Οι ενέργεια των ανθρώπων. Αισθάνομαι ότι είμαι κομμάτι αυτής της πόλης, ότι ταιριάζει απόλυτα στους ρυθμούς μου, στον τρόπο που σκέφτομαι, που ντύνομαι και διασκεδάζω. Υπάρχουν τρομερή μουσική ποικιλία και ελευθερία έκφρασης. Η νότια Καλιφόρνια συνδυάζει για μένα τον καιρό της Χαβάης με το μητροπολιτικό χαρακτήρα της Νέας Υόρκης. Υπάρχουν όμως μέρη του Λ.Α. που αποφεύγω, όπως το Χόλιγουντ, γιατί σιχαίνομαι τους «φουσκωτούς» πορτιέρηδες στα κλαμπ και την κίνηση.
Τι νομίζεις ότι σε διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους DJ;
Ο ήχος μου, καταρχάς. Θα τον χαρακτήριζα ψυχεδελικό, ρυθμικά «ωμό» και έντονα συναισθηματικό. Αισθάνομαι ότι το «πάντρεμα» διαφόρων στυλ που κάνω είναι η σφραγίδα μου. Τουλάχιστον στην Αμερική, σε όσα κλαμπ έχω πάει, δεν έχω ακούσει κάτι παρόμοιο. Νομίζω ότι ο τρόπος που παίζω live είναι διαφορετικός επίσης. Δεν μιξάρω ιδιαίτερα μεταξύ των κομματιών και μου αρέσει πολύ να χορεύω και να προκαλώ το κοινό. Βλέπω πολλούς DJ να συγκεντρώνονται, να προσπαθούν να μην τους ξεφύγει ο ρυθμός, αλλά έτσι χάνουν τη στιγμή. Εγώ θέλω πάνω από όλα να περνάω καλά όταν παίζω και να είμαι 100% μέσα στο κλίμα της διασκέδασης!
Πες μου για το περιβόητο βίντεο στο YouTube που σου ξυρίζουν το κεφάλι...
Ήταν πολύ σημαντική στιγμή για μένα όταν αποφάσισα να ξεφορτωθώ το βαρύ φορτίο των dreadlocks μου μετά από 7 χρόνια! Κανένας από τους φίλους μου δεν θυμόταν το πρόσωπό μου πλέον, γιατί, εκτός από τα ντρεντς, είχα και μούσια και έτσι αισθανόμουν συνεχώς σαν να κρύβομαι! Τα μαλλιά μου είναι τόσο ακατάστατα και σγουρά. Θα ήθελα να είχα μαύρα και ολόισια μαλλιά, σαν του Μπρους Λι!
[σήμερα το βράδυ στο bios με 5 ευρώ]
Πέμπτη 7 Μαΐου 2009
Pecha Kucha Athens
Στο παλιό εργοστάσιο της Palco στο Γκάζι, την Παρασκευή 8 Μαΐου, γραφίστες, animators, αρχιτέκτονες, βιολόγοι, designers, μάγειρες, τενόροι, υψίφωνες και άλλοι περίεργοι θα παρουσιάσουν με μόλις 20 εικόνες x 20 δευτερόλεπτα ο καθένας, αυτά που τους συναρπάζουν.
Το event θα ξεκινήσει στις 20.20 με ελεύθερη είσοδο και η διεύθυνση είναι Κειριαδών 16. Περισσότερες πληροφορίες εδω.
Τετάρτη 6 Μαΐου 2009
Δευτέρα 4 Μαΐου 2009
*****
Αντιλαμβάνομαι οτι πολλούς δεν τους αφορά αυτό το πόστ. Θα τους ζητήσω προκαταβολικά συγνώμη, αλλά όσο μπορεί να χαρακτηριστεί εμμονή η προσπάθεια κάποιου να βρεί το νεό επτάιντσο που κυκλοφόρησε η Hyperdub, άλλο τόσο είναι και η συζήτηση μέτα από ένα τριήμερο μέσα στο άγχος και τον ιδρώτα για την πρωτοποριακή γραβάτα του Θανάση Γιαννακόπουλου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν και ατελείωτα respect στον μεγάλο Λιθουανό, στον 3D, στον τρίποδο Mike, το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ Στράτο και τον MVP Bill, αλλά κυρίως στον σατανά (πού λέει και ο pm11) και ΤΕΡΑΣΤΙΟ μάγκα Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Για μερικούς έμειναν 10 μέρες και για τους υπόλοιπους, στο Λονδίνο θα είναι ωραιά με το 6ο για παρεά...
Κυριακή 3 Μαΐου 2009
SALLY ZERO AND HIS GAME-BOY
Τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος με ένα και μόνο Game Boy.
Ακούστε τον Sally Zero να στήνει ηχοτοπία στα 8-BIT.
Ακούστε τον Sally Zero να στήνει ηχοτοπία στα 8-BIT.
Ειδική μνεία στο Just Like Honey.
Λέτε να είναι διασκευή ?
Αυτό που κάποτε θεωρούσαμε ηχητικά περιορισμένο στις κονσόλες των 8-Bit τώρα επανέρχεται απο μουσικούς που μετατρέπουν τους περιορισμούς σε αβαντάζ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)