Είδαμε Magic Markers, Spectrum, Yo La Tengo, Lightning Bolt, Jesus Lizard Andrew Bird, My Bloody Valentine, The Bug, Aphex Twin, Wooden Shjips.
Οι Lightning Bolt σπάνε μπαγκέτες, από κάτω πέφτει αδερφωμένο ξύλο, και αγέρωχες κοπελίτσες λικνίζονται χαλαρά.
Οι Spectrum, δηλαδή ο Sonic Boom και οι αδερφοί αυτού παίζουν ένα ψυχεδελικό γκαράζ στυλάτο, με αιχμή του δόρατος το Revolution, σε εκτέλεση κατώτερη των Last Drive. Στο πλάι της σκηνής και ο Jason Pierce, έτοιμος για τη σημερινή του εμφάνιση.
Οι Jesus Lizard απέδειξαν τι εστί διασταύρωση punk και Chicago noise, με stage diving που δεν αποτολμά ούτε ο Ίγκι (άλμα τουλάχιστον 2 μέτρων με ενσύρματο μικρόφωνο έτοιμο να σε στραγκαλίσει)
Οι MBV έχουν δουλέψει τον ήχο τους στην εντέλεια. Διαστρωματώσεις θορύβου και σκοτάδι, μια οριακή εμφάνιση όπου το καινοτόμο συνυπάρχει με το δυσάρεστο, και όπου οι γύρω μου χορεύουν με το λευκό θόρυβο, φορώντας τις ωτοασπίδες που μάς μοίρασαν. Ίσως ό,τι σημαντικότερο έχω παρακολουθήσει σε συναυλιακό επίπεδο μετά τον Solomon Burke και τους Stooges.
Το σετ του Aphex Twin ήταν το τελευταίο που είδαμε. Με τούς MBV να αρνούνται να τελειώσουν, ο ήχος του αρχικά επισκιάστηκε απο τον δικό τους, καθώς έπαιζαν σε κοντινές σκηνές. Δεν είχε νόημα να τον παρακολουθήσω πάνω απο 10 λεπτά. Η βραδιά είχε αναγκαστικά λήξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου