...

les annes psychedeliques

Free Blood

Οι Free Blood είναι ένα από τα τελευταία αποκτήματα της DFA. Δημιουργήθηκαν από το πρώην μέλος των !!! John Pugh και την fashion designer Madeline Devy και ανήκουν σε αυτό το disco-indie υβρίδιο που έχει σαρώσει τους δρόμους της Νέας Υόρκης τα τελευταία χρόνια. Το 2008 κυκλοφόρησαν στην DFA δύο 12'' με τίτλους "Never Hear Surf Music Again" και "Royal Family" και ένα album που περιέχει ο,τι έχουν βγάλει ως τώρα, καθώς και μερικά remixes.

Επίσης το UT προκηρύσσει διαγωνισμό εύρεσης χορηγών, οι οποίοι θα μεταφέρουν τα μέλη του εδώ. Όσοι πιστοί προσέλθετε...

TVotR

Εδώ

Fat Possum Records: A Ass Pocket of Whiskey

H Fat Possum είναι ίσως η αγαπημένη μου δισκογραφική. Πήρε το blues και απο πλήρως παρεξηγημένο είδος που ήταν τού έδωσε ξανά τη χαμένη του επικινδυνότητα. Οι παραγωγές της εταιρίας είναι πρωτοποριακότατες, και ο κατάλογος της περιλαμβάνει γνήσια παιδιά του underground blues όπως είναι οι T-Model Ford, Junior Kimbrough, και R.L. Burnside. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι απο εδώ ξεπήδησαν τα μεταμοντέρνα λευκά τέκνα Black Keys και οι Fiery Furnaces.

Τώρα η περίπτωση του R.L. Burnside. Ενός μπλουζίστα (γεν. 1925) για τον οποίο η αναγνώριση δεν ήρθε παρά τη δεκαετία του '90 με την ένταξη του στη Fat Possum. To 1997 ηχογραφεί παρέα με τους Jon Spencer Blues Explosion (μακράν η αγαπημένη μου μπάντα) το A Ass pocket of whiskey, έναν τ(ρ)αχύτατο δίσκο που περιλαμβάνει τα ηχητικά χαρακτηριστικά και των δύο πλευρών. Αυτός ο δίσκος έβαλε και τον Burnside στα indie (sic) σαλόνια (sic x 2), ενώ ο Burnside και η μπάντα του περιόδευσαν μαζί με τους Explosion. Ανανεωτικός blues/punk/whatever ήχος και κορυφαίο δείγμα γραφής ενός σπουδαίου label.

Αν θέλετε περισότερα αφήστε comment.

R.L. Burnside - A Ass Pocket of whiskey

Hope For Nothing

O παραπάνω πίνακας δείχνει πόσες φορές χρησιμοποίησαν οι πρόεδροι των ΗΠΑ στις ομιλίες της ορκομωσίας τους τις λέξεις hope και change. Μπορεί ο συμπαθής Obama να χρησιμοποίησε την λέξη hope 450 φορές κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, αλλά στο inaugural speech του την ανέφερε μόνο 3.


Daft Punk vs. Adam Freeland - "Aer OBAMA" from Gold Greendot on Vimeo.

muto

insp-I-ration Project

Πριν απο λίγες μέρες συναντήσαμε για πρώτη φορά τον Zero Q, το ήμισυ των insp-I-ration project. Έπαιζε μαζί με τον DJ Lo-Fi το πιο συναρπαστικό dub που είχαμε ακούσει. O Zero Q μάς παραχώρησε για ανέβασμα το Helter Skelter, ένα μιξ που οι I.P. είχαν ετοιμάσει το προηγούμενο βράδυ. Ακούστε το με έμφαση στις μπασογραμμές. Είμαστε περήφανοι που τέτοια projects γίνονται στην πόλη. 

Insp-I-ration Project - Helter Skelter

ΧΑ!

Είσοδος Κινδύνου - Αφορμή (ΧΑ! Records, σαμπλ). Γιατί έτσι...

proto-rai

"The eight songs on this LP were culled from 45s pressed in the ’70s, when Rai was a minority sound favored by Algerian audiences hungry for music that reflected a yen for drinking, cheating, and (if they were lucky) driving. The lyrics were unusually frank, which got the music banned from the radio. The sound was raw, with urgent vocals, blaring trumpets that veer in and out of synch, and driving hand drums over a carpet of harmonium drones."

________________________________________________

- χαμός με αυτή την έκδοση των ανυπέρβλητων συχνοτήτων οι οποίες "φοριούνται" τελευταία.

netmage 09

Εν αναμονή του πέμπτου δίσκου και του ευρωπαϊκού τους τουρ τον προσεχή απρίλη, ορίστε το διαμάντι [***] του 2005 για όσους δεν το έχουν ακόμα ακούσει. Επίσης αναμένετε ριπόρτ από το netmage. [ελπίζω...]

Art Crime

Όλοι έχουν το τριπ-χοπ σε ψηλή εκτίμηση, αλλά ελάχιστοι μουσικοί επιδίδονται σε αυτό. O Art Crime (a.k.a. Circo Inverso) παίζει τριπ-χοπ απο τα λίγα. Το Still Travelling είναι η απόδειξη αυτού. O τύπος τα 'χει κάνει όλα μόνος του, και αυτό το D.I.Y. στοιχείο είναι έντονο στο τελικό αποτέλεσμα. Διαπιστώστε το και μόνοι σας.

Art Crime (a.k.a. circo inverso) - still travelling (2007)

Salem

Ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα νέα ονόματα που ακούστηκαν στην διάρκεια του 2008 ήταν οι Salem. Οι δύο Αμερικάνοι βγάζοντας δύο EP, το εξαντλημένο και πλέον πολύ σπάνιο Yes I Smoke Crack και το πιό πρόσφατο Water EP, τράβηξαν τα βλέμματα πάνω τους τόσο, ωστέ το Drowned in Sound να τους χαρακτηρίζει ως "a band whose '09 crossover potential is rather predicated on whether or not the general public has the cojones to embrace their pathologically dark ways".
Ακολουθούν ένα κομμάτι από κάθε ΕΡ, καθώς και το remix που έκαναν στο Reckoner των Radiohead.

Salem - Dirt

Salem - Skullcrush

Radiohead - Reckoner [Salem remix]

Dirty Brasilian Crates vol. 1

"In 2007 Madlib took a three week trip to Recife in North Eastern Brazil with the Mochilla crew. After much digging he came home and crafted six mixes spilling over with sexy Bossa, folkloric chants, deeep jazz and rare Brazilian funk. This is the first of the six mixes, and it's a mindblowing treat for anyone who has followed Madlib's multi tangential music tastes over the years, with the proper 'Lib heads probably fully aware of his obsession with the rhythms of Brazil, and for everyone else this is just one of the dopest mixtapes you could own. I'll be perfectly honest and say we don't know a single track here, but the energy, flow and irresistable sun splashed exuberance is completely infectious to anyone with a working set of ears or hips. Fans of Brazilian music or Madlib, this is utterly essential !!!"

_____________________________________________

- Ο Otis Jackson Junior ή αλλιώς Quasimoto ή αλλιώς Madlib έφτιαξε αυτό το mix μίας ώρας με τις μουσικές που αναφέρονται παραπάνω για το οποίο απλώς δεν υπάρχουν λόγια. Δεν θα μείνει όμως μόνο σε αυτό μιας και κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Βορειοανατολική Βραζιλία έφτιαξε σύνολο 6 mixtapes. Σε αναμονή λοιπόν...
Εδώ το site της εταιρίας Mochilla. Respect

LIPSTICK

ZU

Οι ιταλοί ZU είναι ένα jazz-core/math/no wave τρίο που εδώ και κάποια χρόνια έχει δώσει ρέστα με τις δουλειές του οι οποιές για τους λάτρεις του ήχου είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες. Οι ιταλοί μουσικόφιλοι γενικά τους έχουν ψιλογραμμένους γιατί "ντάξει μωρέ τι να μας πει ενα ιτάλικο γκρουπάκι που παίζει ότι να' ναι και αντιγράφει τους γιαπωνέζους και τους αμερικάνους πρωτοπόρους του είδους." Το λεγόμενο una faccia una razza μόνο επιτυχημένο μπορεί να χαρακτηριστεί μιας και εμείς συχνά πυκνά, αν όχι ΠΑΝΤΑ, έτσι αντιμετωπίζουμε τα εγχώρια προϊόντα ανεξαρτήτως μουσικού ιδιώματος. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω. Οι ZU λοιπόν απολαμβάνουν τον ιδιαίτερο θαυμασμό του κ. Patton και τελευταία ηχογράφησαν το δισκάκι τους στην Ipecac recordings. Δεν λέει κάτι βέβαια αυτό όπως και οι διάφορες συνεργασίες με Keiji Haino και Thurston Moore, Mats Gustafsson, Damo Suzuki, Steve MacKay (stooges), Takemura, NomeansNo, Mike Patton, Peter Brötzmann και κάποια side-projects των μελών τους με τον Terrie των ολλανδών anarcho punk The Ex, τον Lucas Ligeti και τον Chris Corsano. Ή μήπως κάτι λένε μωρέ όλα αυτά; Τελοσπάντων δεν είναι αυτό το θέμα.

Το 2002 έβγαλαν το "Igneo" για το οποίο οι μουσικοκριτικοί της NYC Village Voice σκίζαν τα βρακιά τους. Ακολουθεί τουρ μέσα στα επόμενα χρόνια στις Ευρώπες και τις Αμερικές, στην Ασία αλλά και στην Αφρική (!) και πάνω κάτω γύρω στις 1000 εμφανίσεις μέχρι σήμερα έξω από την Ιταλία. Για να μην μακρυγορώ αναμένεται και μία εξαιρετική συνεργασία με τους καταπληκτικούς hiphopers Dälek (τους οποίους μετά βίας 100 νοματαίοι είδαν το νοέμβρη στο Αν και καραγούσταραν).
Έχει προηγηθεί και ενα επτάιντσο σπλιτ των δύο σχημάτων το 2005 που προϊδεάζει θετικότατα. Αναμφισβήτα οι ZU έχουν σημαντικούς φίλους...

ZU and Mike Patton: introduced by Danny de Vito

_______________________________________________________

ZU v/s Dälek - spiritual healing remix 7" [highly recommended]










ZU - Igneo [2002]

NEVADA

O Δημήτρης "MILO" Μυλωνάς είναι από τους πιο ενδιαφέροντες φωτογράφους της πόλης. Έχει έναν σημαντικό όγκο δουλειάς στο ενεργητικό του και είναι ιδιαίτερα γνωστός για τις συνεργασίες του με συγκροτήματα. Έχει κάνει εξαιρετικές φωτογραφήσεις των Last Drive, Nightstalker, Deus X Machina, Ducky Boys και πλήθος άλλων. Όλοι γνωρίζετε τις φωτογραφίες του, αλλά όχι απαραίτητα το όνομα του, καθώς τα περιοδικά δημοσιεύουν χρόνια τώρα τη δουλειά του χωρίς να το αναφέρουν. Ελπίζω αυτό να αλλάξει σύντομα. Ο Milo το καλοκαίρι που πέρασε δούλεψε σαν still photographer στο αμερικάνικο horror film Dark Moon Rising. Παράλληλα, στο ταξίδι του έβγαλε υπέροχες φωτογραφίες που θα παρουσιάσει σε ατομική έκθεση στο 13ο φεστιβάλ Κόμικς. Ο Milo έχει το απόλυτο respect μου και τού εύχομαι πάντα τέτοια. Άλλωστε έχω περάσει ώρες ταξιδεύοντας με τις φωτογραφίες του.

Ένα πειραματάκι...

Κάποιο κρύο πρωινό του Ιανουαρίου, ένας άντρας κάθησε σε ένα κεντρικό σταθμό του μετρό και ξεκίνησε να παίζει το βιολί του. Έπαιξε για περίπου 45 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτών των 45 λεπτών, δεδομένου ότι ήταν ώρα αιχμής, πέρασαν από μπορστά του αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι πηγαίνοντας στη δουλειά τους. Τρία λεπτά μετά την έναρξη της μουσικής, ένας μεσήλικος κύριος παρατήρησε ότι υπήρχε ένας μουσικός που έπαιζε βιολί, τον κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και συνέχισε το βιαστικό του βηματισμό. Ένα λεπτό αργότερα, ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολλάριο, από μια κυρία που το πέταξε στο καπέλο του καθώς περνούσε από μπροστά του χωρίς να σταματήσει καθόλου. Λίγο αργότερα, κάποιος ακούμπησε στον τοίχο και τον άκουσε για λίγο, αλλά μετά κοίταξε το ρολόι του και έφυγε βιαστικός. Πιο πολύ από όλους τους περαστικούς, ασχολήθηκε μαζί του ένα τρίχρονο αγόρι που ήθελε να σταματήσει για να ακούσει, αλλά η μητέρα του τον τράβηξε για να συνεχίσουν τη διαδρομή τους. Το παιδί κοιτούσε συνεχώς προς τα πίσω καθώς απομακρυνόταν. Το ίδιο επαναλήφθηκε και με άλλα παιδιά και τους γονείς τους, οι οποίοι – χωρίς καμία εξαίρεση – τα τράβαγαν για να συνεχίσουν το δρόμο τους. Στα 45 λεπτά μουσικής, συνολικά σταμάτησαν για να ακούσουν – έστω και για λίγο – μόνο 6 άνθρωποι. Περίπου 20 άνθρωποι έριξαν λεφτά στο καπέλο καθώς συνέχιζαν να περπατούν, χωρίς να ελαττώσουν την ταχύτητα του βηματισμού τους. Η συνολική είσπραξη ήταν 32 δολλάρια. Όταν η μουσική σταμάτησε και υπήρξε σιωπή, κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε, ούτε υπήρξε κανενός άλλου είδους αναγνώριση. Αυτό που δεν ήξερε κανείς ήταν ότι ο συγκεκριμένος βιολιστής ήταν ο Joshua Bell, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου, και έπαιζε με ένα βιολί Stradivarius αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολλαρίων, κατασκευασμένο από τον ίδιο τον Antonio Stradivari το 1713. Δύο ημέρες νωρίτερα, ο Joshua Bell έπαιξε σε ένα κατάμεστο θέατρο της Βοστώνης και η τιμή ενός κάτω-του-μετρίου εισητηρίου ήταν 100 δολλάρια. Ο Bell αμοίβεται με περίπου 1000 δολλάρια το λεπτό!Το συγκεκριμένο πείραμα, δηλαδή το να παίξει ο Joshua Bell στο σταθμό του μετρό incognito, οργανώθηκε από την εφημερίδα Washington Post, ως μέρος μιας κοινωνικής μελέτης περί του τι εκλαμβάνουμε ως σημαντικό, τι μας αρέσει, και σε τι δίνουμε προτεραιότητα. Η γενική περιγραφή του πειράματος ήταν: « Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;»

[εδώ] και η φώτο από εδώ
ain't it fun

Lost in a Chinese Translation

Electrelane - To the East

Απολογισμός

2.078 ευρώ, πλέον δικά της. Ευχαριστούμε όλους.

[Παράλληλα, oι δράσεις συνεχίζονται..]

Because We All Need Sick Music

shit and shine _07.12.08

_______________
practicing to be a doctor

AGAINST BRUTALITY!

ΥΓ.1 Ελάτε από νωρίς [οι ταινίες αξίζουν τον κόπο]
ΥΓ.2 Διαδώστε το [αξίζει τον κόπο..]

Cello Powder

-only on thing left...
-turn the cello...into powder

cello powder [the complete works for cello]
performance at INSTAL 09 – March 09 Glasgow, UK

in a few words:
a) make the whole sonic range of the cello sound simultaneously for one hour.
b) turn the cello into powder.

in depth:
cello powder [the complete works for cello] is a “durational” project in two parts:

part 1 - recording:
The sonic range of the cello is divided into 100 quarter tones. Every quarter tone is recorded for one hour. During this hour volume and timbre change [from soft to very loud plus pure tone to noise and back]. The sonic result e.g. 100 one hour drones will be mixed into one audio file [all 100 files will sound simultaneously] called “the complete works for cello” and pressed onto a limited amount of cds.

part 2 - performance:
The cello used in the recording will be destroyed [turned into powder] in front of a live audience while “the complete works for cello” will be played back through speakers. The powder will be used to fill jars of approximately 250ml labeled, numbered and sealed. Every jar will be accompanied by a “complete works for cello” cd. The number of cds available will be equal to the number of jars, the rest of the cds will be destroyed in front of the audience. The cello powder packs [jar of cello powder + “complete works for cello” cd] will be available for sale. The price will be determined by the number of jars [price of the cello used divided by the number of jars]. The performance will be videotaped. The audio file of the “complete works for cello” plus the unedited video file of the “cello powder” performance will be available for free download through www.cellopowder.com, March 09 onwards. Cello powder packs [jar of cello powder + “complete works for cello” cd] will be available also through the same website.


by Nikos Veliotis
www.cellopowder.com

ΑΥΡΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ

Carl Craig VS Les Siècles

Με το καλό και στο μέγαρο!

For Once Believe The Hype

Δεν θυμάμαι εδώ και χρόνια να έχει δημιουργηθεί τόσο μεγάλος ντόρος για την κυκλοφορία ενός "ανεξάρτητου" δίσκου χωρίς η πλειονότητα των μουσικόφιλων καν να τον έχει ακούσει. Το θέμα είναι οτι μετά την ακρόαση του Merriweather Post Pavillion, καταλαβαίνεις οτι οι προσδοκίες ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα. Οι διθυραμβικές κριτικές κατακλύζουν τα sites και τα blogs με τις βαθμολογίες να αγγίζουν το τέλειο. Ενα μεταμοντέρνο Loveless; Δεν νομίζω, αλλά το σίγουρο είναι οτι το ΜPP είναι ένα σύγχρονο μουσικό διαμάντι. Οι Animal Collective κατοχυρώνουν τον συγκεκριμένο ήχο ως δικό τους και σε αυτό το album τον προχωράνε πολύ μπροστά.

Όπως είναι φυσικό, τα πρώτα remixes άρχισαν να εμφανίζονται στο internet. Πιο κάτω μπορείτε να ακούσετε το mash up του 'My Girls' με το κλασσικό house hit 'Your Love' του Frankie Knuckles. Μαζί, δύο κομμάτια με τα οποία έχω κολλήσει τον τελευταίο καιρό από τους Ratatat και την θεά Lykke Li.

Frankie Knucles vs Animal Collective - Your Love My Girls

Ratatat - Shempi

Lykke Li - Little Bit (Gigamesh Remix)

H EΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΒΑΒΕΛ!

13ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΟΜΙΚΣ
[22-25 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2009]

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου
The Swing Shoes

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου
The Appalachian Cobra Worshippers
Opening act: Γιάννης Τσόρβας

Σάββατο 24 Ιανουαρίου
Dustbowl

Κυριακή 25 Ιανουαρίου
Μπάμπης Παπαδόπουλος

Οι συναυλίες αρχίζουν στις 19:00 στο χώρο των Φούρνων.
«ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ» ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 100, ΓΚΑΖΙ)

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Brise Glace

Εκεί που καθόμουν λοιπόν σήμερα και απολάμβανα το δισκάκι "Bad timing" του γνωστού και μη εξαιρετέου Jim o' Rourke από το 1994 ,το οποίο αποτελεί ωδή στο fingerpicking style του John Fahey, να σου χτυπάει ο κώδων και μπαίνει ένας φίλος με το χριστουγεννιάτικο δωράκι μου. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Μου χαρίζει λοιπόν τον τελευταίο εξαιρετικό δίσκο του Kevin Drumm.
Kevin Drumm, kevin drumm... ααα ναι μωρέ!!! Μεγάλη μούρη στο experimental κουρμπέτι εδώ και χρόνια με συνεργασίες επιπέδου Tony Conrad, MIMEO, Mats Gustafsson, Taku Sugimoto, Prurient και συν τοις άλλοις και με τον Jim o' Rourke στη βραχύβια κολλεκτίβα των εξαιρετικών Brise Glace.

Ένα επτάιντσο, ένα σπλιτ tribute στους ac/dc (!) με shellac, us maple και big'n και ένα άλμπουμ το οποίο είναι από τις καλύτερες δουλειές των παραγόντων του (Dylan Posa, Jim o' Rourke, Kevin Drumm, Thymme Jones, Darin Gray). Ηχογραφημένο το '94 παρέα με το μέντορα των μικροφώνων Steve Albini, αναμειγνύει με εξαίσια μαεστρία, την άποψη του Rourke κατά κύριο λόγο με εκείνη των υπολοίπων συντελεστών, όσον αφορά στο industrial, τη Jazz, το noise-rock στοιχείο της σκηνής του Chicago που εκείνη την περίοδο μεσουρανούσε, το ambient. Σαν να ανακατεύεις επιτυχώς τους Jesus Lizard με τον Cristian Fennesz, χωρίς την αγριοφωνάρα του David Yow.

Όσο για το δισκάκι του Kevin Drumm, Imperial Distortion, είναι νομίζω άλλο ένα διαμαντάκι του 2008 που δεν γνωρίζω το κατά πόσο τιμήθηκε από τους μουσικοκριτικούς και τον κόσμο.
Για την ώρα πάρτε το when in Vanitas των Brise glace και αν δεχτούμε πιέσεις θα ανέβει και ο Kevin...!

AAS

Οι ΑΑS είναι ένα απο τα πλέον ζόρικα rock n' roll σχήματα της πόλης. Παίζουν μαζί εδώ και κάποια χρόνια, ενώ οι εμφανίσεις τους γίνονται κυρίως σε καταλήψεις και χώρους κοινωνικής δράσης. Το 1ο τους album/demo (2005) για καιρό πωλούνταν σε μορφή cd-r στον πάγκο της Blind Bastard Records. Tα 2/3 του συγκροτήματος είναι άλλωστε μέλη της δισκογραφικής κολλεκτίβας. To album είχε κυκλοφορήσει με διάφορα εξώφυλλα. Εμείς διαλέξαμε το χελωνονιντζάκι. Αν προτιμάτε κάποιο άλλο, διαλέξτε ΕΔΩ.

AAS-1/DEMO

Medication

Είχα να το ακούσω χρόνια. Το ξαναπέτυχα σε ενα dj-set την παραμονή της πρωτοχρονιάς. Το Medication των Spiritualized μπορεί να μην είναι το καλύτερο τους κομμάτι, δεν είναι καν στο καλύτερο τους album, αλλά είναι σίγουρα το πιο εθιστικό κομμάτι που έχει γράψει ο Jason Pierce από τότε που ως μέλος των Spacemen 3 κατανάλωνε οτι ναρκωτικό έβρισκε μπροστά του και έβγαζε δισκάρες όπως το The perfect prescription. Το Medication υπήρχε στο live LP Fucked Up Inside του 1993 και μετά μπήκε στο tracklist του δεύτερου album των Spiritualized με τον τίτλο Pure Phase. Εδώ μπορείτε να το κατεβάσετε ολόκληρο.

Δεν ξέρω αν οι κιθάρες επιστρέφουν όπως διακυρήττει ο Roadrunner, αλλά αν ισχύει εύχομαι να ακούγονται κάπως έτσι....

K. BHTA

Κ. ΒΗΤΑ και HANDY PARK στο Σταυρό του Νότου. Οι HANDY PARK που θα συνοδεύουν τον Κ.Β. αποτελούνται μεταξύ άλλων απο μέλη των GAD και των ELICA. Περισότερα για τo album των ELICA ΕΔΩ.

São Paulo Underground

"In the beginning of the pieces a sound does not necessarily relate to the others nor is it willing to suggest any type of sound that we are used to hear in nature and, sometimes, not even in music"

"the interplay is the same as the one of a car going down a hill has with the delicate frequency of the wind blowing on a leaf while an old man fills his lungs in order to smell the aroma of a bakery oven..."

Αυτές οι δύο φράσεις και αρκετά άλλα βρίσκονται γραμμένα μέσα στο booklet του άλμπουμ των São Paulo Underground. Εκπληκτική δουλειά από αυτή την τετραμελή μπαντάρα. Μέσα στα σχεδόν 45 λεπτά του θα ακούσετε free jazz, experimental, breakbeat, post-rockιές, psychogaragιές, ήχους που θα φέρουν στο μυαλό σας τον πανμέγιστο Albert Ayler και ολίγον τι από Ornette Coleman, τους Weather Report, τους Tortoise στα καλά τους, τα πιο κουκουρούκου μονοπάτια των Sunburned Hand of The Man και πολλά άλλα.
Αριστοτέχνες στο πάντρεμα όλων αυτών των ακουσμάτων οι São Paulo Underground στη δεύτερη δισκογραφική τους απόπειρα, φτύνουν ένα κομψοτέχνημα εν έτει 2008.

-----------------------------------listen-------------------------------------

Ron Asheton [1948-2009]

no more STOOGES...

THE ROCKIN' BONES

Blackmail - overexposed

Καλή χρονιά απο μένα. Ήρθε η ώρα για το πρώτο μου ποστ. Ένα άλμπουμ που αναγράφει 1995 στο οπισθόφυλλο, ακούγεται όμως σαν κάτι νέο. Ο Γιώργος Καρανικόλας δημιούργησε τους Blackmail παράλληλα με τούς Last Drive. To 1992 ηχογράφησαν το Life after death (Hitch-Hyke) που άφησε εποχή. Τότε, το γκραντζ ήταν στα πάνω του, καθώς και πάσης φύσεως κιθαριστικοί, σκληροί ήχοι. Πολλά απο αυτά ακούγονται πλέον ξεπερασμένα. Οι Blackmail όχι.

Ακούστε το overexposed, δεύτερο άλμπουμ τους στη θρυλική ετικέτα της Creep Records. To άλμπουμ κυκλοφόρησε σε συνεργασία με την FM records που τότε έβγαζε εξαιρετικές κυκλοφορίες (βλ. Στέρεο Νόβα) Επίκαιρος ήχος απο ένα δυστοπικό μέλλον (ή παρόν). Ελπίζω με την αναβίωση των πάσης φύσεως κιθαριστικών ήχων (βλ. grunge) να αρχίσουν να ακούγονται τα σωστά πράγματα.

Blackmail - overexposed

Weird days once again

Πολλοί από εμάς φαντάζομαι οτι ήθελαν να φύγει το 2008 όσο πιο γρήγορα γίνεται, αλλά με όλα όσα συμβαίνουν, το 2009 ξεκινάει με τους χειρότερους οιωνούς.

Beach House - Holy Dances

violence brings violence

Το Γκύζη δείχνει το δρόμο για τους δύσκολους καιρούς που ακολουθούν..

فلسطين‎ دولة

In 2008, 94 states have signed the Convention on Cluster Munitions that prohibits the use of cluster bombs. These do not include [surprise!]: Israel, the USA, [and Greece]. [photo from ficubc.wordpress.com]

UT RADIO

Εδώ ολόκληρη η σημερινή (03/01) εκμπομπή του urban tropicalia στο vmradio.

Moz

Μετά τις λίστες του 2008, τις γαλοπούλες και τα party, καιρός είναι να ασχοληθούμε λίγο και με τις μουσικές που θα κυκλοφορήσουν το επόμενο διάστημα. Εκτός από το Merriweather Post Pavillion των Animal Collective, που κατα την προσωπική μου γνώμη δεν είναι απλά το καλύτερο τους album αλλά ένας από τους καλύτερους δίσκους των 00s, album βγάζει και ο κύριος Steven Patrick Morrissey. Τιτλοφορείται Years of Refusal και θα βγεί στις 17 Φεβρουαρίου. Ως τότε πάρτε μια γεύση από το πρώτο single με όνομα I'm Throwing my Arms Around Paris.

Κρίστη Στασινοπούλου

Ένας όμορφος τρόπος να υποδεχτείς τη νέα χρονιά. Στις 2:30 που αποχωρήσαμε από τους Αφανείς, έπαιζαν το πέμπτο 'τελευταίο' τους κομμάτι. Ένα μεγάλο respect στον Στάθη, την Κρίστη και όλη την μπάντα που χρόνια τώρα ακολουθεί τη δική της νομαδική πορεία. Καλή [Τροπικαλική] Χρονιά!