Σάββατο 9 Μαΐου 2009

gaslamp killer (motherfucking)

μου αρέσει ο γκάσλαμπ κίλλερ
μου αρέσει και πολύ...
κρίμα που δεν τον είδα εχθές στη ρώμη

αναδημοσίευση απο το βλογ του μεσιέ ιλό
Έφτασε στο Λ.Α. από το Σαν Ντιέγκο με μία μικρή στάση στο Σαν Φρανσίσκο, το οποίο δεν τον ικανοποίησε όσο περίμενε. Εγκατεστημένος στο στούντιό του στο ανατολικό Λ.Α., παίζει μουσική για τους φίλους του, για τους θαμώνες του θρυλικού hip hop κλαμπ Low End Theory, αλλά βασικά για τον εαυτό του. «Το πιο σημαντικό για μένα όταν παίζω είναι να μη χάνω τη στιγμή. Αυτό που έχει τελικά σημασία δεν είναι το πώς θα μιξάρω το ένα κομμάτι με το επόμενο, αλλά το πόσο με κάνει να αισθάνομαι ελεύθερος» λέει. Τα dreadlocks του (τα οποία είναι πλέον πιο κοντά) και ο τρόπος που τα χρησιμοποιεί για να τονίσει την παρουσία του στη σκηνή είναι το σήμα κατατεθέν του. Ο Gaslamp Killer κάνει κανονικό σόου με τους ψυχεδελικούς ήχους του, με τα τρελά χορευτικά του, έχει τον τρόπο να επιβάλλει τους δικούς του όρους. Αν δεν ήταν DJ λέει ότι θα ήταν σίγουρα ηθοποιός, γιατί του αρέσει... να παίζει. Η Έλενα Χαρμπίλα τον συνάντησε στο χώρο του και μεταδίδει.
Πότε άρχισε να σε ενδιαφέρει το scratch και το DJing;
Όταν ήμουν δεκατριών άρχισα να πηγαίνω σε rave πάρτι και με εντυπωσίασαν η ατμόσφαιρα και η ενέργεια. Σκέφτηκα ότι θέλω κι εγώ να έχω αυτήν τη δύναμη, να μπορώ να κάνω τον κόσμο να χορεύει και να διασκεδάζει. Πρόσεξα ότι οι έμπειροι DJ χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά βινύλιο και έτσι αγόρασα ένα πικάπ και τους πρώτους μου δίσκους. Τότε ήμουν πιο πολύ προσανατολισμένος στο drum'n'bass, στο ραπ και στην ψυχεδελική rock. Στα δεκαέξι μου θυμάμαι ότι κάθε μέρα μετά το σχολείο κλειδωνόμουν στο δωμάτιό μου και έπαιζα με τις ώρες! Άλλα παιδιά πήγαιναν σινεμά, άλλοι κάπνιζαν χόρτο, άλλοι έκαναν γκράφιτι, εγώ ήθελα τους δίσκους μου!
Έχεις πολλές επιρροές από την Ανατολή στις μουσικές σου επιλογές, από βαλκανικές μέχρι και ινδικές.
Λατρεύω τη μουσική των Βαλκανίων και μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου η γιαγιά μου έπαιζε τουμπερλέκι. Οι ρίζες μου είναι από την Τουρκία και το Λίβανο, αλλά η μουσική με την οποία μεγάλωσα είναι η hip hop. Έτσι, όταν μπορώ και συνδυάζω αυτά τα δύο, το αποτέλεσμα είναι κάτι το αποκλειστικά δικό μου, κάτι το προσωπικό. Το όνειρό μου είναι να μπορώ κάποια στιγμή να μείνω στο Ισραήλ ή στην Ευρώπη, αλλά, προς το παρόν, χαίρομαι που μου δίνεται η ευκαιρία να ταξιδεύω σε τόσες χώρες κάνοντας αυτό που μου αρέσει..
Πες μου μία βασική διαφορά ανάμεσα στον τρόπο ζωής στην Αμερική και στην Ευρώπη.
Τα γκέτο, ο ρατσισμός και οι διαφορές μεταξύ των οικονομικών τάξεων. Κυρίως στο Λ.Α. υπάρχει υπέρμετρος διαχωρισμός, ακόμα και τώρα, ανάμεσα στους Μεξικανούς, στους μαύρους, στους Κορεάτες κ.λπ. Η κάθε φυλή έχει το γκέτο της και τις συμμορίες της και κυνηγάει ο ένας τον άλλον. Επίσης, υπάρχει το Μπέβερλι Χιλς από τη μία πλευρά, και 10 τετράγωνα πιο νότια βγαίνεις στο χειρότερο μαύρο γκέτο του Λ.Α. Δεν έχω δει τέτοια πράγματα στην Ευρώπη. Στην Ευρώπη, αντί για πιστολίδια και συμμορίες, έχετε διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες. Άκουσα και για τα επεισόδια στην Ελλάδα το Δεκέμβριο και με παραξένεψε η διάρκειά τους και το πώς η αστυνομία φαινόταν σαν να μην μπορεί να τα σταματήσει! Απίστευτο! Ενώ μου άρεσε το γεγονός ότι υπήρχαν διαδηλώσεις, με «πάγωσε» λίγο το πόσο καταστροφικές κατέληξαν να είναι. Προσωπικά, δεν πιστεύω στις βίαιες διαδηλώσεις καθόλου, δεν το έχω στο DNA μου! Και δυσανασχετώ με την απολυτότητα και τον εξτρεμισμό.
Τι σε εμπνέει στο Λ.Α.;
Οι ενέργεια των ανθρώπων. Αισθάνομαι ότι είμαι κομμάτι αυτής της πόλης, ότι ταιριάζει απόλυτα στους ρυθμούς μου, στον τρόπο που σκέφτομαι, που ντύνομαι και διασκεδάζω. Υπάρχουν τρομερή μουσική ποικιλία και ελευθερία έκφρασης. Η νότια Καλιφόρνια συνδυάζει για μένα τον καιρό της Χαβάης με το μητροπολιτικό χαρακτήρα της Νέας Υόρκης. Υπάρχουν όμως μέρη του Λ.Α. που αποφεύγω, όπως το Χόλιγουντ, γιατί σιχαίνομαι τους «φουσκωτούς» πορτιέρηδες στα κλαμπ και την κίνηση.
Τι νομίζεις ότι σε διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους DJ;
Ο ήχος μου, καταρχάς. Θα τον χαρακτήριζα ψυχεδελικό, ρυθμικά «ωμό» και έντονα συναισθηματικό. Αισθάνομαι ότι το «πάντρεμα» διαφόρων στυλ που κάνω είναι η σφραγίδα μου. Τουλάχιστον στην Αμερική, σε όσα κλαμπ έχω πάει, δεν έχω ακούσει κάτι παρόμοιο. Νομίζω ότι ο τρόπος που παίζω live είναι διαφορετικός επίσης. Δεν μιξάρω ιδιαίτερα μεταξύ των κομματιών και μου αρέσει πολύ να χορεύω και να προκαλώ το κοινό. Βλέπω πολλούς DJ να συγκεντρώνονται, να προσπαθούν να μην τους ξεφύγει ο ρυθμός, αλλά έτσι χάνουν τη στιγμή. Εγώ θέλω πάνω από όλα να περνάω καλά όταν παίζω και να είμαι 100% μέσα στο κλίμα της διασκέδασης!
Πες μου για το περιβόητο βίντεο στο YouTube που σου ξυρίζουν το κεφάλι...
Ήταν πολύ σημαντική στιγμή για μένα όταν αποφάσισα να ξεφορτωθώ το βαρύ φορτίο των dreadlocks μου μετά από 7 χρόνια! Κανένας από τους φίλους μου δεν θυμόταν το πρόσωπό μου πλέον, γιατί, εκτός από τα ντρεντς, είχα και μούσια και έτσι αισθανόμουν συνεχώς σαν να κρύβομαι! Τα μαλλιά μου είναι τόσο ακατάστατα και σγουρά. Θα ήθελα να είχα μαύρα και ολόισια μαλλιά, σαν του Μπρους Λι!
[σήμερα το βράδυ στο bios με 5 ευρώ]

1 σχόλιο:

ManBat είπε...

Ο Gaslamp Killer ήταν οπτικοακουστικός και έπαιξε, κατα βάση, πειραγμένο dubstep. θα σ'άρεσε μάλλον