Οι Xaxakes κυκλοφόρησαν ένα album που τούς δικαιώνει απόλυτα. Έχει για τιτλο το Βαλς των Ελαφιων και κάθε κομμάτι είναι ένα ωραίο αφήγημα. Δεν κατάλαβα ποτέ ποιοι άκουγαν τους Xaxakes. Είναι ένα συγκρότημα με λίγους αλλά πιστούς φίλους. Ίσως πάλι να ήταν πιο αγαπητοί στο ορμητήριο τους, τη Θεσσαλονίκη. Εμείς πάλι σαν U.T. δε σταματήσαμε να παίζουμε τα κομμάτια τους (Βασιλιάς, Monte Carlo) στα dj sets, ακόμα και κατά τη διάρκεια της απουσίας τους.
Οι Xaxakes είχαν αφομοιώσει για τα καλά τον αισθησιασμό των καλών ημερών του glam rock, αγαπούσαν την electronica, τούς άρεσε η bossa nova, και έβαζαν την αισθητική πάνω απ' όλα, κάτι σαν τον Oscar Wilde που το πλήρωσε ακριβά. Διασκεύασαν T-Rex και Ζαμπέτα (Χίλια Περιστέρια) και προτίμησαν το χρώμα απο την κραυγή και το ματσό στοιχείο που τόσο αγαπάμε στην Ανατολική Μεσόγειο. Τώρα μένει να γίνει μια συναυλία αμεσότατα για να αποκτήσουμε ξανά ολοκληρωμένη εικόνα της δουλειάς τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου