Σου έχει τύχει να ακούσεις τον όρο "πήρε φωτιά το στούντιο"; Όχι, ε; Καλά το σκεφτήκαμε. Δεν είναι τόσο συχνός. Δεν είναι και τόσο ευπρόσδεκτος. Και δεν αναφερόμαστε σε "σπίθες", "κάψες" και παρεμφερείς υποδιαιρέσεις της φλόγας υπό το πρόσχημα της δημιουργικότητας. Μιλάμε για κανονικό ολοκαύτωμα, πύρινες γλώσσες που καταπίνουν μεμιάς ηχομονωτικά υλικά μετατρέποντας το control room σε αποκαΐδι, απειλώντας να αποτεφρώσουν την κιθάρα και να εξαπλωθούν στο κατακαπνισμένο κορμί σου. Πράγμα που συνέβη κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του "Playstation". Γεγονός που αποτυπώνεται και στο περιεχόμενό του, το οποίο χαρακτηρίζεται τουλάχιστον εύφλεκτο, από όσους το έχουν ακούσει.
Οι Dread Astaire είναι το τρίο από τη Θεσσαλονίκη το οποίο όσοι χαρακτηρίζουν "γκαράζ", το κάνουν από πνευματική οκνηρία. Οι πιο προσεκτικοί ακροατές, βρίσκουν μέσα τους ψήγματα των Velvet Underground, των Spacemen 3, των Fall, των The Ex, των Sonic Youth, των Swell Maps. Οι Dread Astaire κυκλοφορούν τις δουλειές τους αποκλειστικά σε βινύλιο και τις διανέμουν μέσω δισκοπωλείων και mail order. Είναι μια ιδιαίτερη μπάντα.
Το "Playstation" είναι η τρίτη τους δισκογραφική δουλειά, αλλά και το πρώτο τους long play. Μάλιστα, η ομάδα της Stage Performances από τη Λάρισα το θεώρησε τόσο καλό, ώστε να συστήσει μια δισκογραφική εταιρία εκ του μηδενός προκειμένου να το κυκλοφορήσει. Έτσι κι έγινε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου