Ο βασιλιάς της σόουλ είναι νεκρός...Ζήτω ο βασιλιάς.Ο Solomon Burke "επανήλθε" το 2002 στο προσκήνιο με ένα άλμπουμ στο προσωπικό αγαπημένο label, τη Fat Possum.
Το όνομα αυτού Don't Give Up On Me και περιλάμβανε μια σειρά απο κομμάτια των Tom Waits, Brian Wilson, Van Morison και άλλων εκλεκτών.
Το άλμπουμ αυτό επανέφερε τον θόρυβο γύρω απο το όνομα του, και ο βασιλιάς έκανε μια σειρά απο συναυλίες στην Ευρώπη.
Στις 31 Ιανουαρίου 2003, ο Burke έπαιξε στο Royal Festival Hall Λονδίνου, παρέα με τη σημαντικότερη μπάντα όλων των εποχών, τούς Jon Spencer Blues Explosion (JSBX).
Εκείνο που αρχικά φάνταζε αταίριαστο μετατράπηκε σε μια πανδαισία, αλλά ας τα πιάσουμε απο την αρχή.
Το Royal Festival Hall είναι χώρος ανάλογος του Μεγάρου Μουσικής χωρίς τις προγραμματικές αγκυλώσεις.
Το κοινό ήταν καθιστό, και αποτελούνταν απο οποιονδήποτε μπορούσες να φανταστείς.
Πρώτοι εμφανίστηκαν οι Explosion, οι οποίοι έπαιξαν αυτό που ένας γνωστός αποκαλούσε "ακουστική πορνεία". Δε "σεβάστηκαν" το χώρο, ή το "κοινό". Έπαιξαν κομμάτια απο το σύνολο της δουλειάς τους, με έμφαση στο τερατολάγνο Plastic Fang (2002). Δεν είχα ξαναδεί κάτι ανάλογο.
Στη συνέχεια εμφανίστηκε ο καθιστός (στον θρόνο) βασιλιάς και ξεσήκωσε το χώρο για τα καλά.
Έπαιξε κομμάτια απο πενήντα χρόνια δουλειάς, και θυμάμαι έντονα τα "None of us are free", "Cry to Me", Down in the valley", "Don't Give Up on Me", "Everybody needs somebody to love".
Ο ιερέας και διπλωματούχος νεκροθάφτης (!) με τα 19 παιδιά και τα 90 εγγόνια μάς χάρισε μια μυσταγωγική, καθαρτήρια εμπειρία, ανάλογη με τα live των Flaming Lips, και Mercury Rev.
Κάποια στιγμή κάλεσε στη σκηνή τούς Explosion, και αν και το πράγμα φάνταζε αντιφατικό, οι μπάντες έδεσαν στην εντέλεια, με τον Judah Bauer να παίζει μια κιθάρα βουτηγμένη βαθειά στην παράδοση, και τον Russel Simmins να παίζει ντραμς παρέα με τον ντράμερ του βασιλιά. Η σχέση του Bauer με την παράδοση επιβεβαιώθηκε και το 2008, όταν τον είδα να συνοδεύει την Cat Power στον παραδοσιακό κύκλο κομματιών και διασκευών που παρουσίαζε τότε.
Θυμάμαι το πώς όλοι μαζί εκείνο το βράδυ έπαιξαν το Stand By Me, και αποχαιρετώ τον βασιλιά.
Όταν ο Solomon Burke μάς αποχαιρέτισε το βράδυ εκείνο, οι JSBX συνέχισαν μόνοι, διώχνωντας (!) πολύ κόσμο και δημιουργώντας τέτοια όχληση που οι σεκιουριτάδες ενοχλήθηκαν απο τις εντάσεις της μουσικής.
Τον βασιλιά τον είδαμε και στο Ηρώδειο το 2006, παρέα με τούς Blues Brothers Band, σε ένα απο εκείνα τα double bill που δεν ξεχνάς.
Οι τελευταίοι είχαν κάνει μεγάλη επιτυχία το "Everybody needs somebody to love" , μέσω της ταινίας The Blues Brothers (1980), που κακά τα ψέματα, είναι δείγμα μεγάλου σινεμά.
Να κουράσω ένα κλικ ακόμα, λέγοντας ότι αυτό το κομμάτι έγινε γνωστό απο τούς πρώιμους Rolling Stones, την πιο ΠΑΡΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΗ μπάντα που έχω ακούσει.
Ένα μεγάλο χαίρε σε έναν μουσικό ογκόλιθο (χωρίς ίχνος ειρωνείας).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου