25-3

Τι μέρα κι η σημερινή. Αχρείαστες καταστάσεις παντού στην πόλη. Κάτι κοριτσάκια ντυμένα Λασκαρίνα και κάτι αγοράκια ντυμένα Νικηταράς να περπατάνε στο δρόμο μετά την παρέλαση συνοδευόμενα απο γονείς που φοράνε μπλούζα Ναύτικα (καλά το λέω;) και έχουν φωτογραφική μηχανή απείρως καλύτερη απο τη δική μου αλλά βγάζουν άθλιες φωτό. Ρε φίλε αλλάζουμε;

Και τα μαχητικά αεροπλάνα να περνάνε απο πάνω. Αφού δεν τα χρησιμοποιούν ποτέ πρέπει να τα ξεσκουριάσουν κάπως. Και να ξεκαβλώσουν. Αλήθεια μπορώ να τούς κάνω μήνυση για παραβίαση ανεκτών ορίων ήχου; Στο κάτω κάτω μαχητικό αεροσκάφος είσαι ρε φίλε, όχι ο Kevin Shields. Και την σπατάλη του καυσίμου την πληρώνεις εσύ και 'γω. Και αυτό το μεσημεριανό φαγητό έχει πλάκα. Τηγανητός μπακαλιάρος Ισλανδίας που πιτσιλίζει το σύμπαν και την κουζίνα τη μαζεύει η οικιακή βοηθός. Και αυτή η σκορδαλιά που πρέπει να απαγορευτεί σε πόλεις με πληθυσμιακή πυκνότητα μεγαλύτερη της Αλάσκας.

Είδα όμως τρεις ταινίες τούτες τις μέρες: 1. Two Lovers (James Gray)-Έξοχο 2. Let the Right One In (T. Alfredson) - Οκ, αλλά σε καμία περίπτωση "αισθητική πρωτοπορία" 3. Gran Torino (C. Eastwood) - Φτιαγμένο με κέφι και μεράκι. Αξίζουν οι "μούτες" του (Ιερο)Κλιντ Μιχαηλίδη Ίστγουντ.

Ακούστε και ένα χριστιανικό τραγούδι μέρα που 'ναι στα σουρρεαλιστικά βαλκάνια.