jim thompson - the killer inside me

Στο συγκεκριμένο ιστολόγιο υπήρχε ανέκαθεν ζωηρό ενδιαφέρον για το νουαρ σε όλες τις μορφές του.

Η αστυνομική λογοτεχνία μάς αφορούσε για τη λαβυρινθώδη αφήγηση της, τούς σκοτεινούς της τόνους και την κριτική της ματιά στα πράγματα.

Ο Jim Thompson με ενδιέφερε απο παλιά.

Είχα δει κάποιες απο τις ταινίες που βασίζονταν σε βιβλία του και είχα εντυπωσιαστεί ιδιαίτερα.

Συγκεκριμένα το Grifters (1990) του Stephen Frears και το The Getaway (1972) του Sam Peckinpah.

Δεν είχα συνδέσει αμέσως τον συγγραφέα με τις ταινίες.

Στη συνέχεια διάβασα τα βιβλία και κατάλαβα ότι ο παράγοντας κινηματογράφος έπαιζε περαιτέρω ρόλο στην δουλειά του Thompson: Ήταν συνυπεύθυνος για το αριστουργηματικό, γεμάτο αφηγηματική οικονομία σενάριο του The Killing (1956), αλλά και για εκείνο του Paths of Glory (1957), αμφότερα του Stanley Kubrick.

Στη συνέχεια εντόπισα μια ταινία του Bertrand Tavernier (Coup de Torchon, 1981) που αν και βασιζόταν σε μυθιστόρημα του Thompson είχε μεταφέρει τη δράση της σε μια Γαλλόφωνη αποικία της Αφρικής

Αυτός ο σπουδαίος συγγραφέας που αναγνωρίστηκε μετα θάνατον άξιζε και αξίζει τόσο την προσοχή μας, όσο και τη συζήτηση για την υπέρβαση των ορίων της πολιτικής ορθότητας στο έργο του.

Αυτή η συζήτηση ξεκίνησε και πάλι στο τελευταίο φεστιβάλ κινηματογράφου στο Βερολίνο, όταν ο Michael Winterbottom παρουσίασε την ταινία/διασκευή στο The Killer Inside Me.

Ένας μάστορας των ειδών όπως ο Winterbottom ήταν ο κατάλληλος για να φτιάξει ένα φιλμ νουαρ βασισμένο σε ένα αμφιλεγόμενο μυθιστόρημα.