Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ

Τι κακό μάς βρήκε Δευτέρα Βράδυ. Είχαμε πάει στο ΑΣΤΥ να δούμε το Synecdoche, New York. Πιο δίπλα καθόταν o Λευτέρης Βογιατζής. Και μέχρι εκεί όλα καλά. Έλα όμως που στο διάλειμμα προμηθεύτηκε πατατάκια ο άνθρωπος. Και μέχρι το τέλος του δεύτερου μέρους υπήρξε ακατάπαυστος. Τα κατασπάραξε όσο πιο δυνατά μπορούσε, και αφού τελείωσε με το περιεχόμενο της σακκούλας έψαχνε με ζέση τα λαδωμένα τειχώματα για υπολείμματα πατάτας με αποτέλεσμα να επισκιάζει την χαμηλότονη ηχητική μπάντα της ταινίας. Συνεκδοχή ίσως να μην είδα, τον Λευτέρη όμως τον χάρηκα! (Μού επιτρέπεις να σε λέω Λευτέρη, έτσι;) Ήθελα να 'ξερα σε όλες τις Αντιγόνες, στις Επιδαύρους και στα θέατρα του επικροτεί τον πατατο-θόρυβο; Ή βγάζει τα απωθημένα του στις ταινίες του Τσάρλι Κάουφμαν;
Έχω μια εκδικητική πρόταση να κάνω: Στην επόμενη παράσταση που θα κάνει να εμφανιστούμε όλοι με τεράστιες σακκούλες πατατάκια που θα καταβροχθίζουμε αργά και σαδιστικά κατά τη διάρκεια των σιωπηλών κλιμακώσεων. Ας προτιμήσουμε το δρακουλίνι που υπήρξε θορυβωδέστατο και τόσο μα τόσο απολαυστικό ανα τα έτη...