Μπλέξιμο στο λεωφορείο για το κάστρο της Ρούμελης. Όμως όλη η πόλη ήταν στούς δρόμους. Αποφασίσαμε εναλλακτικά να πάμε στο Eyüp, τη γειτονιά με το Μουσουλμανικό νεκροταφείο στο λόφο που βλέπει τον Κεράτειο, και έχει στην κορυφή του το καφενείο που σύχναζε ο Pierre Loti.
Τα βαπόρια σήμερα πήγαιναν αργά, εκνευριστικά αργά, και το ερώτημα δεν ήταν πόσα τετραγωνικά αντιστοιχούσαν ανα κάτοικο, αλλά πόσοι κάτοικοι στο τετραγωνικό.
Όταν έπεσε το βράδυ, το κλίμα άλλαξε. Κάτι η δροσιά, κάτι το μυστικιστικό στοιχείο στον αέρα, χαλάρωνες και έβγαζες φωτογραφία τα φώτα νέον.
Ξεκίνησε και το φεστιβάλ κινηματογράφου. ΄Εβγαλα πολλά εισιτήρια για ταινίες που θα γράψω και άλλες που δε θα γράψω. Θα δω επιτέλους και το ριμέικ του Ζαν Γιμού στο Blood Simple, το αριστούργημα των Κοέν. Θα πάω να δω και το τελευταίο για φρεσκάρισμα μνήμης αλλά και σύγκριση των δύο ταινιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου