Πήγα και είδα μια ταινία που φέρει φαρδιά-πλατιά το στίγμα του Orson Welles.
Λέγεται Journey Into Fear, εκτυλίσσεται στην Κωνσταντινούπολη, διαρκεί μόλις 68 λεπτά, και είναι παραγωγή της RKO.
Το έργο βασίζεται σε ένα μυθιστόρημα του πρωτομάστορα του νουάρ, Έρικ Άμπλερ. Το σενάριο έχει γράψει ο Joseph Cotten, ο οποίος παίζει κιόλας.
Η ταινία φημολογείται ότι σκηνοθετήθηκε απο τον Welles, αν και υπογράφεται απο τον Norman Foster. Οι σταθεροί συνεργάτες του O.W. είναι παρόντες στο καστ (βλ. Cotten), όπως επίσης και κάποια πλάνα-σήματα κατατεθέντα του Welles.
To τελικό αποτέλεσμα δεν δικαιώνει τούς συντελεστές του. Διαρκεί λίγο, έχει δομικά ζητήματα-απόρροια μίας ακόμα μάχης δημιουργικού ελέγχου στο μοντάζ ανάμεσα σε σκηνοθέτη και στούντιο. Αυτές ακριβώς έμελλε να είναι οι δημιουργικές ερινύες του Welles που μετά την πρώτη του ταινία (Citizen Kane) δεν ξανάκανε ταινία με τον τρόπο που ήθελε.
Η ταινία προβλήθηκε στα πλαίσια ενός αφιερώματος σε ταινίες που εκτυλίσσονται στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς ιδιαίτερη συνοχή μεταξύ τους.
Το Blood Simple τώρα, προβλήθηκε σε γεμάτη αίθουσα μια ηλιόλουστη κυριακή πρωί.
Οι αδερφοί Κοέν έχουν αποκηρύξει αυτό το αριστούργημα που παίχτηκε εδώ στην πρώτη, προ-director's cut εκδοχή.
Δεν έχω λόγια. Οι Κοέν πάντα έφτιαχναν νουαρ παραλλαγές που βασίζονταν αμυδρά σε τρεις συγγραφείς : Τον James M. Cain (Double Indemnity), τον Dashiel Hammett (Red Harvest) και τον Raymond Chandler (High Window).
Αν στο Big Lebowski την τιμητική του έχει ο Τσάντλερ, στο Blood Simple την τιμητική του έχει ο James M. Cain.
Η συνδρομή του Sam Raimi στην παραγωγή φέρει το rollercoster camera style του τελευταίου, και δε μπορείς παρά να το βλέπεις και στον ύπνο σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου